เห็ดเป๋าฮื้อ

เห็ดเป๋าฮื้อ

ภาพ : อนันท์ กล้ารอด

เห็ดเป๋าฮื้อจัดเป็นเห็ดนางรมชนิดหนึ่ง ซึ่งมีผู้นำเชื้อมาจากต่างประเทศ
โดยเฉพาะในประเทศไต้หวันมีการเพาะเลี้ยงกันมาก และจำหน่ายสดแล้วนำไปแปรรูปเป็นอาหารกระป๋องเห็ดชนิดนี้เมื่อต้มสุกแล้ว จะมีเนื้อเหนียวนุ่มคล้ายหอยโข่งทะเลหรือเป๋าฮื้อ ( อนงค์ จันทร์ศรีกุล. 2542 : 22 )
ลักษณะทั่วไป เห็ดเป๋าฮื้อจะขึ้นเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 3 – 5 ดอก มีหมวก
เห็ดรูปร่างคล้ายพัด ขนาดใหญ่และหนากว่าเห็ดนางรมมาก หมวกเห็ดยาว 3 – 8 เซนติเมตร กว้าง 2 – 5 เซนติเมตร ก้านดอกอยู่ติดขอบหมวกด้านใดด้านหนึ่ง ผิวหมวกเรียบสีน้ำตาลอ่อนหรือสีน้ำตาลดำ มีรูปร่างคล้ายพัด กลางหมวกเว้าตื้น บางดอก จะมีขนละเอียดแบบกำมะหยี่สีน้ำตาลดำ ซึ่งจะหลุดหายไปเมื่อเป็นดอกแก่ ด้านล่างมีครีบสีขาวนวลเรียวยาวลงไปติดก้าน และมีผนังเชื่อมติดกันบางแห่ง ก้านดอกสีขาวหม่นหรือสีน้ำตาลอมเทายาว 4 – 6 เซนติเมตร เห็ดชนิดนี้เมื่อนำมาเลี้ยงบนอาหารวุ้น นักเรียนสามารถสังเกตความแตกต่างจากเห็ดชนิดอื่นได้ง่าย โดยดูจากสปอร์จะรวมกัน เป็นกลุ่ม ๆ คล้ายหยดน้ำหมึกบนปลายเส้นใยเห็ด
สปอร์รูปวงรีสีขาวขนาด 4.5 x 10-13 ไมโครเมตร ผิวเรียบ ผนังบาง
เห็ดชนิดนี้ในภาวะที่อยู่บนอาหารวุ้นจะสร้างสปอร์อีกชนิดหนึ่งมีขนาด 5-6 x 14-15 ไมโครเมตร เกิดเป็นกลุ่มสีดำ ( อนงค์ จันทร์ศรีกุล. 2542 : 23 )
แหล่งที่พบ ในอำเภอเนินสง่าจากการสำรวจไม่พบว่ามีเกษตรกรรายใด เพาะเห็ดชนิดนี้เนื่องจากเพาะยากกว่าเห็ดนางรม เห็ดนางฟ้า มีเพาะเลี้ยงแห่งเดียวที่โรงเพาะเห็ดโรงเรียนเนินสง่าวิทยา ปัจจุบันนักเรียนสามารถเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อเห็ดเป๋าฮื้อ เพื่อขยายพันธุ์เองได้ วัสดุที่ใช้เพาะเป็น ขี้เลื่อยไม้ยางพาราและกำลังทดลองใช้ฟางข้าว เพาะเห็ดเป๋าฮื้อ สูตรอาหารเพาะเห็ดใช้สูตรเดียวกับเห็ดนางรม
ฤดูที่พบ เห็ดเป๋าฮื้อสามารถเพาะให้เกิดดอกได้ตลอดปี โดยจัดสภาพ
แวดล้อมให้เหมาะสมมีความชื้นที่พอเหมาะ วัสดุเพาะมีคุณภาพ อากาศไม่หนาวเกินไปเนื่องจากเป็นเห็ดเมืองร้อน
ประโยชน์ เห็ดเป๋าฮื้อเป็นเห็ดที่มีดอกใหญ่เนื้อหนานุ่มเป็นที่นิยม บริโภคราคาแพงกว่าเห็ดนางรม เห็ดนางฟ้า ตามธรรมชาติช่วยย่อยสลายต้นไม้ กิ่งไม้ที่ตายแล้ว ให้เป็นอินทรีย์วัตถุบำรุงดิน